आज खूप खूप अस्वस्थ खुळ्याच्या काळजीने मन सैरावैरा धावत होते. दिवसभर तहानभूक हरवली होती. मनाची घालमेल होत होती. कुणीतरी माझ्या काळजावर आगीचा धगधगता निखारा ठेवल्यासारखे वाटत होतं. माझी अशी अवस्था झाली असेल तर कोणासमोर काहीच बोलत नसनाऱ्या पुरुषांचे काय, असे इकडून तिकडे करत असेल असेल आज सकाळी तरी आनंदी जगण्यासाठी काय करावे याचा विचार करत होते मग आनंद द्विगुणित करायचा असेल तर खरोखरच दुसऱ्या सोबत संवाद साधलाच हवा
मग मी सकाळी सकाळी तुला फोन केला. शुभप्रभात गुड मॉर्निंग असं म्हणून दिवसाची सुरुवात केली. खूप आनंदी वाटलं. आवाज ऐकून खूप छान वाटलं. पण हल्ली मी फार कमी वेळ देतो या गोतावळ्यातून आज पण वेळ दिला नाही पण हे योग्य नाही. तुला मी सारखा शब्द देतो पण मागचेच पुढे. तुझी ताडफड मात्र.
मग तू पाऊस होशील आणि मला चिंब भिजवशील
मग तू वीज होशील आणि मिठीत घट्ट घेशील
हातामध्ये जर तुमच्याकडे दोन रुपये असतील तर एक रुपया भाकरीसाठी खर्च करा आणि एक रुपया फुलासाठी भाकरी तुम्हाला जगायला शिकवेल व फुल तुम्हाला कसं जगायचं ते नक्कीच शिकवेल. मी फुलावर देण्याचा प्रयत्न करेन सगळ्यांच्या आयुष्यात रंग भरण्याचे काम करेल सर्वांना मलाही लवकर नाही जमलं तरी हळूहळू करण्याचा प्रयत्न करेन पण नक्की सुधारेल आणि स्वतःला आणि सर्वांचा आयुष्य सुध्दा उडवुन टाकेन सगळ्यांना म्हणजे कोणाला मला मी रोमँटिक सुद्धा जगतो हे आपण विसरून जातो
लिहिन्यातून 